Die Mama van 14de Laan

Die Mama van 14de Laan

By die brug het ek haar eens gewaar
Haar ronderand hoed weer die Afrika oggendson
Hier in my motor is ek lugverkoel
Sy kom nader; haar gesig 'n informasiebron

   Elke dag is ek hier by die rooi lig
   Ek kyk vir motors wat wag
   Ek kyk hoe die motors ry.

   Op aalmoese is ek aangewese
   ’n Vyf rand hier, ’n piesang daar
   My lyf voel oud, lank kan ek nie staan.

   Tog sal ek enige werk doen as ek kan kry.

   Vanaand slaap ek tussen Egoli se beton
   My bed in Jeppe straat
   My huis van karton.

   Ek droom nie van more nie
   Wie weet of ék dit ooit sal sien
   Ek’s die mama van 14de Laan.

   God bless you, meneer.

Haar woorde is dankbaar
Die hoop in haar oë dolleeg
Elke dag verweer haar gebroke selfbeeld
Wie kan haar verwagtiging van more verpleeg?

Vryheid het gekom; leë beloftes is gemaak
Waar het dit haar gelaat?
Geen werk, g'n huis of pensioen
Wat dink sy van my waar ek met haar praat?

Sy staan soos die leed in belediging
Transformasie se vergete vlees
Wanneer my weë dié weg weer mag kruis
Waar sal hierdie mama dan wees?